Profesor Walery Goetel urodził się 14 kwietnia 1889 w Suchej Beskidzkiej. Był ekologiem, geologiem, paleontologiem oraz działaczem społecznym. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Wiedeńskim. Z Akademią Górniczą (Górniczo-Hutniczą) był związany od początku jej istnienia. W latach 1920-1925 pełnił rolę kierownika Katedry Geologii Ogólnej i Paleontologii, później pełnił rolę dziekana Wydziału Górniczego. W 1938 roku objął stanowisko prorektora Akademii Górniczej, a od 1939 rektora Akademii Górniczej. W czasie wojny z jego inicjatywy została otwarta Techniczna Szkoła Górniczo – Hutniczo – Miernicza w Krakowie, której był dyrektorem. Skupiała ona część kadry naukowo-dydaktycznej Akademii Górniczej. Dzięki istnieniu tej szkoły ocalała część majątku, biblioteki i zbiorów uczelni. Prowadzone było tam również tajne nauczanie na szczeblu akademickim. Po II Wojnie Światowej, był nadal rektorem Akademii Górniczej i pełnił tę funkcje do 1950 roku. Jako rektor Akademii Górniczej doprowadził do znacznej rozbudowy gmachów uczelni oraz rozszerzenia nazwy uczelni do Akademii Górniczo-Hutniczej i nadania jej imienia Stanisława Staszica.

Profesor zmarł 6 listopada 1972 roku w Krakowie i tam też został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim.

Do jego zasług należy stworzenie fundamentów pod rozwój wielowydziałowej Akademii Górniczo-Hutniczej oraz praca przy tworzeniu m.in. Babiogórskiego, Tatrzańskiego i Pienińskiego Parku Narodowego. Był również twórcą nowej gałęzi nauki – sozologii – która łączy w sobie problematykę ochrony przyrody z racjonalnym użytkowaniem jej zasobów.