Przewodnik Geoturystyczny po Dolinie Racławki, część 3

Wydawałoby się, że po opracowaniu dwóch przewodników, zgromadzeniu solidnej bazy literaturowej i kilkunastu wizytach w Dolinie realizacja trzeciej i ostatniej części przewodnika będzie już stanowiła formalność. Wypracowane metody działania, sprawdzony zespół i przetarte szlaki nie wróżyły nadmiaru wrażeń, dawały za to poczucie pewności i stabilizacji.

Upodobanie, z jakim los burzy i wywraca tego typu plany, czasami budzi respekt, a nieodmiennie zadziwia. Zaczęło się niewinnie i dość standardowo, od braku chętnych i pisania wniosku na ostatnią chwilę. Błąd na liście przyznanych finansowań stanowił drobnostkę. Wydłużający się cień na projekt rzucał początek końca Koła, a w marcu 2020 sytuację z impetem przypieczętował wybuch pandemii.

Projekt fizycznie ruszył tuż przed związanymi z pandemią paniką i lockdownem – rzutem na taśmę udał nam się pierwszy zwiad terenowy. W Dniu Kobiet, 8 marca 2020, trasę czerwonej ścieżki przemierzyła cała ówczesna ekipa: Kasia Wierzba, Kasia Warias, Paulina Czoch, Ania Szreter i Szymon Bolek (na późniejszym etapie do projektu dołączyła jeszcze Sylwia Skoczylas-Śniaz, przejmując rolę lidera). Na rozpoznaniu terenu i waloryzacji skończyło się to, co znajome. W tym roku nie powstały żadne skrypty ani pomoce naukowe, od początku nie było szans na oprowadzenie grup. Sporządzona waloryzacja troszeczkę odeszła w zapomnienie, a sam projekt utknął w ślepym punkcie aż do początku lata.

Wszystkie kolejne spotkania (z których pierwsze odbyły się 9.06 i 9.07.2020) miały formę online, wyjazdy w teren odbywały się w okrojonym składzie. Drugi  z nich (16.07.2020: Kasia Wierzba, Paulina, Ania i Sylwia) pomimo naprzemiennego deszczu i ulewy pozwolił zebrać próby skał i wytypować nowe lokalizacje do włączenia do trasy. Dwie kolejne wyprawy zamieniły się w desperackie próby wydarcia chmurom, deszczom i krótkim przebłyskom słońca potrzebnych nam kadrów. W obu wyprawach po zdjęcia (29.07 i 28.09.2020) Ani towarzyszyła Kasia Rzepka (zd. Wójcik) z aparatem, do wrześniowej dołączyła też Jola Pilch, której to zawdzięczamy odnalezienie w terenie dajki neptunicznej. Ostatni, uzupełniający wyjazd 4.10.2020 pozwolił Ani i Kasi zebrać brakujące próby skał i brakujące zdjęcia.

Nowa rzeczywistość wystawiła też na próbę naszą umiejętność współpracy w zespole. Nie zawsze z tej próby wychodziliśmy zwycięsko, ale ostatecznie połączył nas wspólny cel. Powstała rozkładówka, po niej pierwsze teksty, ilustracje, wreszcie cała oprawa graficzna. Nawet nie zliczę, ile było korekt – począwszy od naszych wzajemnych, poprzez Opiekuna Koła, pozostałych Kolistów, naszych Znajomych, Rodziny, Nauczycielek ze współpracujących z nami szkół, wreszcie Pracowników AGH.

Na każdym etapie prac mogliśmy liczyć na nieocenioną pomoc i wsparcie nowej Opiekun Koła, dr Justyny Kowal-Kasprzyk. Jej specjalizacja, zbliżona do tematyki poruszanej w przewodniku, pozwoliła na wyłapanie wielu błędów i nieścisłości. Natomiast za cierpliwość, wnikliwość, uruchomione kontakty, niezliczone maile, nieustanne poszukiwania i wskazówki pozostaje nam tylko z serca podziękować.

W ferworze pracy i nieustającego doskonalenia treści rozliczenie finansowe i sprawozdanie grantu (w tym roku przesunięte na 15.12.2020) przemknęły niemal niezauważenie. Nie odbyła się doroczna konferencja w Bartkowej, drukarnia znała już nasze oczekiwania, a korekta na papierze trwała do kwietnia.

W przeciągu trzech lat tego grantowego cyklu (2018-2020) trzy z autorek zdążyły zmienić nazwisko (gratulujemy!), Koło zdążyło zmienić Opiekuna, pandemia… zmieniła wszystko. Dolina Racławki pozostała niewzruszona. Czekamy z niecierpliwością na czas, kiedy turyści znów będą mogli ją przemierzać, bez masek na twarzy i obaw w sercu, za to z przewodnikiem w ręku.

Autor: Ania Szreter

Z wybranych etapów prac można przeczytać dokładniejsze relacje:

PIERWSZY ZWIAD TERENOWY
DRUGI ZWIAD TERENOWY
WYPRAWY PO ZDJĘCIA