W masywie działaliśmy od 3 do 16 czerwca 2002 r. w mocno rotującym zespole. Bazę założyliśmy na polie, niedaleko przysiółka Brajovica ponikvica 1430 m n.p.m. W oparciu o nią przebadano w miarę wnikliwie:
Ponad to dokonano kilku wycieczek rozpoznawczych w rejon Kuli i szczytów V. i M. Kamenika.
Teren okazał się być niesłychanie trudny do eksploracji. Przede wszystkim ze względu na porastający większą jego część niezwykle dziki i niedostępny las. Nakłada się to z niezwykle rozwiniętym krasem powierzchniowym. W tych warunkach trudno mówić o dobrym przejrzeniu terenu. Ponad to znacznemu ograniczeniu ulega zasięg efektywnego działania w rejonie. Tak, że ostateczny efekt naszej pracy jest niezwykle fragmentaryczny.
Kras Prekornicy posiada wszystkie znamiona krasu, z punktu widzenia eksploracji jaskiniowej, trudnego. Zdecydowana większość lejów, zapadlisk, studzienek, szczelin i otworów kończy się ślepo - zasypana gruzem i ziemią. Pod ziemią od razu napotyka się ogromne przestrzenie, które nieoczekiwanie kończą się niczym.
Przyjmując zasadę rejestrowania obiektów powyżej pięćdziesięciu metrów długości, opisaliśmy podczas rekonesansu 7 jaskiń:
Pięć z opisanych jaskiń (P.1., P.2., J.2., J.3. i J.4.) stanowi interesujące obiekty do dalszej eksploracji.
Dalszą eksploracje rejonu zamierzamy pozostawić w półokręgu V. Rebrćnik - Krstac - Brajovica ponikvica - Bukovi vrh - Jablonov vrh - Durowa Rupa - V. Kamenik - M. Kamenik - Solienski vrhovi. Przy czym ciężar eksploracji przenieść w stronę zachodnich zboczy Kamenik'ów i Solienski vrhovi. Wiąże się ze zmianą bazy. Najlepszą lokalizacje posiada katun Kozja. Jarosław Rogalski